1-1- بیان مسأله
نحوه آموزش مهارت ها تأثیر بسزایی در یادگیری مهارتها دارد، یادگیری حرکتی حیطه ای از یادگیری انسان است که مطالعه آن راهبردهای تازه ای را برای زندگی بهتر و مؤثرتر ارائه می دهد. مهارتهای حرکتی بخش بزرگی از زندگی انسان را تشکیل می دهد، سالها تلاش مربیان و دانشمندان بر این بوده است که فاکتورهایی که بر اجرا و یادگیری مهارت اثر می گذارند، را در یابند. برنامه ریزی جلسات تمرین یکی از متغیرهایی است که مربیان و معلمان تحت کنترل خود دارند. اثر تداخل ضمنی که توسط بتیگ (1966) مطرح شد و توسط شیا و مورگان (1979) در یادگیری حرکتی معرفی شد یکی از عوامل تأثیرگذار بر اجرا و یادگیری مهارتهای حرکتی است که به برنامه ریزی جلسات تمرین مربوط است. تداخل ضمنی عبارت از تداخل ناشی از تمرین چند تکلیف مختلف در یک جلسه تمرین می باشد. مهمترین عامل تعیین کننده در میزان این تداخل، شیوه آرایش تکالیف مختلف است که ممکن است به صورت قالبی، زنجیره ای یا تصادفی باشد که به ترتیب سطوح کم، متوسط و زیاد تداخل ضمنی را ایجاد می کند. همچنین طبق نظر مگیل و هال (1990) اثر تداخل زمینه ای شامل همه گونه تغییر در مهارت ها نیست، و تنها با تغییر در برنامه حرکتی پارامتر ها حاصل می شود (مگیل و هال، 1990؛ لاندین و هربرت، 1998) از سوی دیگر برادی (1998) در بررسی تحقیقاتی که فرضیه مگیل و هال (1990) را مورد آزمون قرار داده بودند، به این نتیجه رسیدند که بیشتر تحقیقات آزمایشگاهی از این فرضیه حمایت می کنند ( پیگوت و شاپیرو، 1984 و ترنبال و دیکنسون 1986 و لی، ولف و اشمیت 1992) اما در شرایط خارج از آزمایشگاه شواهد کم و بسیار مبهمی در مورد اثر تداخل ضمنی وجود دارد.