چکیده فارسی
شیوع روز افزون سکته مغزی، لزوم استفاده از ابزار و تکنیک های موثرتر در این بیماری جهت کاهش طول مدت درمان وتسریع و تسهیل بهبودی و برگشت عملکرد اندامهای مبتلا را می طلبد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بیوفیدبک بر دامنه حرکتی و عملکرد روزمره زندگی بیماران سکته مغزی انجام شد. تعداد 24 نفر بیمار مبتلا به سکته مغزی، با میانگین سنی 75/54 در این پژوهش شرکت کردند، که بطور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. با توجه به نقش کلیدی دست در انجام کارهای روزانه، عملکرد آن قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی اسپاستی سیتی با آزمون آشورث ، ارزیابی دامنه حرکتی آرنج، مچ دست و انگشتان با گونیامتر و عملکرد روزمره زندگی با آزمون بارتل قرار گرفت. دو گروه با تمرینات رایج کاردرمانی (گروه کنترل) و این تمرینات همراه با بیوفیدبک (گروه آزمایش) به مدت 3 ماه تحت درمان و بررسی قرار گرفتند.
1-1- مقدمه
پرتودرمانی یکی از راههای درمان سرطان است که به تنهایی یا به همراه دیگر شیوههای درمان برای بیمار تجویز میشود.در تمام بیماران مبتلا به سرطان، کیفیت زندگی نقش مهمی را ایفا می کند. دلیل آن این است که آنها بعد از انجام رادیو تراپی ممکن است دچار ناتوانی هایی از جمله مشکلات بلعیدن، گفتار و شنوایی شوند. رادیوتراپی سرو گردن سبب می شود سیستم شنوایی دز بالایی از تشعشع را دریافت کند. این امر ممکن است باعث صدمات و عوارض در این ناحیه شود که بسته به محل رخ دادن آسیب (گوش داخلی،گوش میانی،گوش بیرونی)، عوارض ایجاد شده متفاوت است. به همین دلیل محافظت از سیستم شنوایی در این بیماران تا حد امکان امری ضروری است. مطالعات رادیوبیولوژیک تجربی بر روی کاهش شنوایی حسی- عصبی (SNHL) ناشی از تشعشع پراکنده بوده و قدمت آن به سال 1930بر می گردد. بطور کلی وقتی که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان های سر و گردن رادیوتراپی درنظر گرفته می شود، توانایی حفظ شنوایی نگران کننده است بخصوص وقتی که سطح شنوایی قبل از درمان آنها خوب است. با توجه به عواقب ناگوار ناشی از کم شنوایی، تشخیص به موقع نقص شنوایی به منظور ارائه سریع خدمات درمانی و توانبخشی ودر نتیجه کاهش اثرات تخریبی ناشی از کم شنوایی بسیار حائز اهمیت می باشد.